به نقل از «دانا»

آزادگان تجلی فرهنگ مقاومت در برابر ظلم هستند/ از ممنوعیت برگزاری مراسم دعا و مناجات تا سانسور نامه اُسرای ایرانی

تاریخ انتشار: ۲۶ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۹۸۰۲۲۰

صحبت با آزادگان دفاع مقدس خاطرات زیادی را برایشان تداعی می‌کند. یاد روزهایی که از کمترین حقوقشان محروم بودند و حتی دعا کردن هم برایشان ممنوع بود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از عصرهامون، ثانیه ‌های انتظار به کندی می‌گذشت، اقشار مختلف مردم به استقبال پرنده‌های مهاجر آمده بودند که در سال‌های سخت هجران، زیرشکنجه‌های دشمنان بعثی زخمی و دل آزرده شدند اما با ایمان و اعتقاد راسخ و عشقی که به وطن داشتند مقاومت کردند تا سرانجام روز شیرین وصل فرا رسید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیست و ششمین روز از مرداد ماه یادآور بازگشت سرافرازانه آزادگان به میهن در سال ۶۹ است روزی که نخستین گروه آزادگان به میهن بازگشتند و ایران را از عطر حضور خود آکنده کردند روز مبارکی که صابران ایران پس از سالها دوری به خاک میهن پا گذاشته و به آغوش خانواده و ملت بازگشتند.
به بهانه سالروز بازگشت آزادگان به میهن اسلامی، گفت و گویی با یکی از  آزادگان هشت سال دفاع مقدس سیستان وبلوچستان داشتیم تا گوشه ای از رنج های خود را در سال های اسارت بازگو کند.

آزادگان تجلی فرهنگ مقاومت در برابر ظلم

غلامرضا نصیری، یکی از آزادگان سرافراز زاهدان گفت: در مرداد ماه سال 1365 درسن 20 سالگی برای دفاع از خاک کشور برای مقابله با دشمن بعثی به جبهه اعزام شدم پس از شرکت در عملیات های مختلف و بعد از 23 ماه حضور در جبهه در حالی که تنها 9 روز از بازگشت به آغوش گرم خانواده باقی مانده بود در منطقه عملیاتی غرب کشور ،سومار و در عملیات مرصاد به اسارت نیروهای بعثی در آمدم.

وی با اشاره به سختی های دوران اسارت، افزود: 28 ماه اسیر بودم و دور از خانواده در کشور دشمن به سر می بردم و روزها و ساعت ها آن چنان سخت و دیر می گذشت که گویی همچنان جنگ برای ما در اردوگاه کمپ 18 ،استان دیاله شهر بعقوبه ادامه داشت.

وی خاطرنشان کرد: دوری از وطن و خانواده و ناتوانی از دادن خبر سلامتی  به آنها بسیار سخت و جانکاه بود ،در کنار خاطرات تلخ کوچک و بزرگ بیشمار دوران اسارت، شاید یکی از تلخ ترین خاطرات دوران اسارت که به یاد دارم دوری از خانواده و عزیزانم بود.

این آزاده دفاع مقدس تاکید کرد: سختی های بسیاری در دوران اسارت مانند گرسنگی،شکنجه ها،منع از خواندن نماز و انجام سایر فرایض دینی و اجبار به انجام دادن دستورات بعثی ها بر ما حاکم بود اما سخت ترین اتفاقات برای همه ی ما اُسرا، نگرانی برای خانواده و دوری از آنها بود.

نصیری ادامه داد: سرانجام در شهریور ماه سال 1369 پس از امضای قرارداد 1598 شورای امنیت و تبادل اسرا به میهن اسلامی بازگشتیم و بر خاک پاک ایران بوسه زدیم و هیچ اتفاقی شیرین تر و خوشایند تر از بازگشت مان به وطن و دیدار دوباره با خانواده نبود.

این آزاده سرافراز کشور اذعان کرد: در دوران جنگ تحمیلی با سروان زاهدی فرمانده گردان 197، که هم اکنون خود ایشان از جانبازان و آزادگان کشور هستند هم رزم بوده ام، همانطور که در زمان اسارت به ما بسیار سخت می گذشت، خانواده های ما نیز روزهای سختی را می گذراندند و برای آنها بی خبری از بسیار تلخ و ناگوار بود.

وی عشق و علاقه به وطن و خاک کشور و دفاع از انقلاب اسلامی را دلیل در جبهه های نبرد با دشمن عنوان کرد و افزود: بدون شک اگر دوباره جنگی روی دهد برای دفاع از خاک کشور به میدان خواهم رفت و با کمال میل فرزندانم را برای خدمت به کشورم، اسلام و مردم ایران خواهم فرستاد.

نصیری گفت: در حال حاضر مشغول به کار نیستم و از مسئولین انتظار توجه بیشتر به خانواده  شهدا و ایثارگران را دارم.

از ممنوعیت در برگزاری دعا تا نبود غذا و دارو

احمد کارگر، یکی دیگر از آزادگان سرافراز و غیور زاهدانی است که به عنوان یک بسیجی در میدان نبرد حق علیه باطل برای دفاع از کشور در عملیات فتح المبین زمانی که هنوز خرمشهر دست عراقی ها بود شرکت کرد و در سال ۶۰ به اسارت بعثی ها در آمد.

وی بیان کرد: تا چهار ماه خانواده ام از موضوع اسارت خبر نداشتند تا اینکه از صلیب سرخ آمدند و برای ما کارت شناسایی درست کردند، در طول این مدت با نوشتن نامه برای خانواده هایمان از اوضاع احوالات باخبر می شدیم، البته دریافت و ارسال هر نامه حدود ۶ ماه طول می کشید و گفته هایمان سانسور می شد.

این آزاده سرافراز گفت: از لحاظ بهداشت، دارو، تغذیه و امکانات در مضیقه بودیم در طی شبانه روز یک مرتبه غذا می خوردیم آن هم به این صورت که گوشت ها تاریخ مصرف گذشته بود و تا سه ماه اول به سختی با خوردن آنها کنار می آمدیم هرچند آشپزها ایرانی بودند اما امکاناتی نداشتند یا ۲عدد نان ساندویچی در طی روز به ما می دادند که خمیر و سوخته بود.

وی تصریح کرد: به یاد دارم هنگام ارتحال امام راحل بعثی ها احساس خطر عجیبی داشتند اوضاع اردوگاه برهم ریخته بود به خاطر اینکه رهنمودهای امام چراغ راه هدایت مردم بود، تا اینکه آقای خامنه‌ای به عنوان رهبر و جایگزین ایشان انتخاب و زندگی در اسارت گاه به روال قبلی بازگشت.

وی ادامه داد: هیچ گاه گمان آزادی نمی کردیم تبادل اسیر اقدامی سخت بود که به ندرت رخ می داد روزها بسیار سخت و طاقت فرسا سپری می شد تا اینکه جز اولین گروه هایی بودم که هنگام آزادی اسیران از بند، وارد کشور شدم. به یاد دارم که مردم با همان شور و شوقی که فرزندان خود را راهی میدان جنگ کردند به استقبالمان آمده بودند و اسیران با اشک و... به خاک ایران پاگذاشتند.

کارگر افزود: برای ورود به کشور باید چندمدتی در قرنطینه به سر می بردیم تا از لحاظ سلامت مشکلی نداشته باشیم زیرا بهداشت در آنجا صفر بود و اگر کسی مریض می شد کل اردوگاه با بیماری دست و پنجه نرم می کرد(مثل بیماری کرونا که اکنون دامنگیر جهان شده)؛ در این میان وقتی یکی از اسیرها را با فرزندش روبرو کردند هیچ یک همدیگر را نمی شناختند چرا که وقتی کودک۲ساله بود پدر راهی میدان جنگ شد؛ صحنه های عجیبی در طی آن مدت مشاهده کردیم که وصف آنها سخت است.

وی ادامه داد: کلمه اسیر اسمش با خودش است اسیر اختیاری از خود ندارد باید به تصمیماتی که دولت آن کشور می گیرد پایبند باشد، شکنجه ها و زندان و بازجویی ها همه سخت بود. دعا در اردوگاه ممنوع و هرگاه قرار بود راز و نیاز با معبود کنیم چند نفری مامور می شدند تا اگر عراقی آمدند سریعا اعلام کنند، یک روز جمعه دعای ندبه برگزار کردیم که عراقی ها متوجه و با شلاق و مشت و لگد به جان اسرا افتادند و اردوگاه را بر هم زدند که نباید این کار را می کردید.

کارگر با بیان اینکه اگر دوباره جنگ شود باز هم برای دفاع از کشور پا در رکاب می گذارم، افزود: ایمان به خدا و عشقی که به وطن داشتیم باعث شد تا روزهای سخت اسارت را سپری کنیم. از گذشته خود پشیمان نیستیم چرا که نگذاشتیم یک وجب از خاک کشور به دست بیگانگان بیفتد، در زمان کنونی هم مشکلات با توکل بر خدا حل خواهد شد.

دوری از وطن و خانواده در اسارت بسیار سخت و ناگوار بود

نصیری درباره چگونگی حضور خود در جبهه های حق علیه باطل در گفت و گو با خبرنگار ما، بیان کرد: در مرداد ماه سال 1365 درسن 20 سالگی برای دفاع از خاک کشور برای مقابله با دشمن بعثی به جبهه اعزام شدم پس از شرکت در عملیات های مختلف و بعد از 23 ماه حضور در جبهه در حالی که تنها 9 روز از بازگشت به آغوش گرم خانواده باقی مانده بود در منطقه عملیاتی غرب کشور ،سومار و در عملیات مرصاد به اسارت نیروهای بعثی در آمدم.

وی با اشاره به سختی های دوران اسارت، افزود: 28 ماه اسیر بودم و دور از خانواده در کشور دشمن به سر می بردم و روزها و ساعت ها آن چنان سخت و دیر می گذشت که گویی همچنان جنگ برای ما در اردوگاه کمپ 18 ،استان دیاله شهر بعقوبه ادامه داشت.

وی خاطرنشان کرد: دوری از وطن و خانواده و ناتوانی از دادن خبر سلامتی  به آنها بسیار سخت و جانکاه بود ،در کنار خاطرات تلخ کوچک و بزرگ بیشمار دوران اسارت، شاید یکی از تلخ ترین خاطرات دوران اسارت که به یاد دارم دوری از خانواده و عزیزانم بود.

این آزاده دفاع مقدس تاکید کرد: سختی های بسیاری در دوران اسارت مانند گرسنگی،شکنجه ها،منع از خواندن نماز و انجام سایر فرایض دینی و اجبار به انجام دادن دستورات بعثی ها بر ما حاکم بود اما سخت ترین اتفاقات برای همه ی ما اُسرا، نگرانی برای خانواده و دوری از آنها بود.

نصیری ادامه داد: سرانجام در شهریور ماه سال 1369 پس از امضای قرارداد 1598 شورای امنیت و تبادل اسرا به میهن اسلامی بازگشتیم و بر خاک پاک ایران بوسه زدیم و هیچ اتفاقی شیرین تر و خوشایند تر از بازگشت مان به وطن و دیدار دوباره با خانواده نبود.

این آزاده سرافراز کشور اذعان کرد: در دوران جنگ تحمیلی با سروان زاهدی فرمانده گردان 197، که هم اکنون خود ایشان از جانبازان و آزادگان کشور هستند هم رزم بوده ام، همانطور که در زمان اسارت به ما بسیار سخت می گذشت، خانواده های ما نیز روزهای سختی را می گذراندند و برای آنها بی خبری از بسیار تلخ و ناگوار بود.

وی عشق و علاقه به وطن و خاک کشور و دفاع از انقلاب اسلامی را دلیل در جبهه های نبرد با دشمن عنوان کرد و افزود: بدون شک اگر دوباره جنگی روی دهد برای دفاع از خاک کشور به میدان خواهم رفت و با کمال میل فرزندانم را برای خدمت به کشورم، اسلام و مردم ایران خواهم فرستاد.

نصیری گفت: در حال حاضر مشغول به کار نیستم و از مسئولین انتظار توجه بیشتر به خانواده  شهدا و ایثارگران را دارم.

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: برای دفاع از خاک کشور دوران اسارت یاد دارم بسیار سخت دفاع مقدس بعثی ها ماه سال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۸۰۲۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شصت و دومین جایزه نوبل ایرانی ۶۲ منتخب خواهد داشت/ جایزه البرز(جایزه نوبل ایرانی) قدیمی‌ترین جایزه علمی کشور است

نشست خبری مدیرعامل بنیاد فرهنگی البرز و دبیرکل جایزه البرز پیرامون جزییات برگزاری آیین شصت و دومین سال جایزه البرز در بخش نخبگانی صبح امروز با حضور جمعی از اصحاب رسانه در بنیاد فرهنگی البرز برگزار شد.

حیدر ارشدی مدیرعامل بنیاد فرهنگی البرز ضمن تشکر از حاضران جمع گفت: تشکیل جلسه ما در راستای جایزه البرز است. جایزه البرز به عنوان قدیمی ترین جایزه ما در کشور شناخته شده است که بیش از شصت سال پیش پایه گذاری شد. در این سالیان بیش از ۶ هزار نخبگان ما در کشور را شناسایی کرده ست.

وی ادامه‌داد: بر اساس مستندات نتیجه تلاش‌های جایزه البرز باید در راستای سه محور ممتاز تعریف شود و این محور را آقای البرز در بیش از شصت سال گذشته مشخص کرده اند. 

وی افزود: بنابر این امسال شاهد برگزاری شصت و دومین جایزه البرز هستیم. جایزه البرز قدیمی ترین و تنها جایزه علمی کشور است که بر سنت حسنین اعتا می‌شود و در این بنیاد بنا بر این بوده است تا کمک هیچ خیر یا نهاد دولتی را نداشته باشیم. جایزه البرز تنها جایزه غیر دولتی است که از شرکت کنندگان هیچ هزینه‌ای برای حضور در این جایزه گرفته نمی‌شود.

مدیر عامل بنیاد فرهنگی البرز بیان کرد: از سال ۱۳۴۲ شمسی تا به امروز بیش از ۳ هزار دانشجو در این بنیاد از طریق وام مورد حمایت قرار گرفته و بیش از ۴ هزار و ۶۵۰ نفر جایزه البرز را دریافت کردند. 

وی تصریح کرد: مراسم جایزه به صورت مشخص و سالانه در قالب یک مراسم برگزار می‌شود. ۱۳ همایش ملی در تهران و ۸ همایش استانی را برای مخترعان، دانشجویان، طلاب و دانش آموزان برگزار کرده‌ایم.

وی افزود: جایزه البرز در قالب برگزاری دو مراسم در طول سال و با فاصله شش ماه در سال است. یک مراسم که مرسوم به نخبگانی است در اردیبهشت ماه و همایش دیگر با عنوان دانش آموزی در ۶ ماه بعد برگزار خواهد شد.

وی تصریح کرد: جایزه البرز در سال ۱۴۰۳ با هدف تکریم اهالی علم و تقدیر از فناوران، حوزویان و دانشگاهیان مراسم در تاریخ ۱۷ اردیبهشت‌ ماه سال جاری در مرکز همایش‌های صداوسیما برگزار خواهد شد.

مدیر عامل بنیاد فرهنگی البرز گفت: در آذر ماه سال گذشته فراخوان این جایزه به مراکز علمی و نخبگان اعلام شد. وزارت علوم نقش به سزایی در پخش فراخوان این جایزه داشتند. در نهایت در پایان آذر ماه مهلت ثبت‌نام به پایان رسید و در نتیجه در اسفند ماه سال گذشته آیین داوری برندگان جایزه البرز برگزار شد و نفرات نهایی و ممتاز برای این جایزه انتخاب شدند. همه رشته‌های پزشکی و غیر پزشکی واجد شرایط حضور در قدیمی ترین جایزه علمی جایزه البرز بودند.

وی بیان کرد: در روز دوشنبه ۱۷ اردیبهشت سال ۱۴۰۳ راس ساعت ۱۶ میزبان اهالی علم و اصحاب رسانه در مرکز همایش صدا و سیما خواهیم بود. این مراسم با هدف تقدیر از ۶۲ نفر از دانشجویان، فناوران و طلاب را خواهیم داشت. ریاست سازمان اوقاف، معاون علمی بنیاد دانشگاه، وزیر علوم، وزیر بهداشت و قائم مقام بنیاد نخبگان از دیگر عزیزانی هستند که در این مراسم حضور دارند. 

وی ادامه داد: تعداد منتخبین هم ۶۲ نفر به‌مناسبت شصت و دومین سالگرد جایزه البرز است و بنابراین است که این مراسم از شبکه دو پخش زنده داشته باشد.

در ادامه این مراسم پرفسور امیرعلی حمیدی از اساتید به نام دانشگاه علوم پزشکی تهران بیان کرد: جایزه البرز روز به روز بیشتر مطرح خواهد شد و اسم آن بلند آوازه‌تر خواهد شد. تعریف نخبه کمی باید تغییر کند، سوال اینجاست که نخبه چه کسی است؟ 

وی ادامه داد: بنیاد البرز تعاریف والایی دارد. تعریف نخبه کوچک شده است و استاد، پرفسور و دانشمند کلمات زیبایی است اما دو چیز را در زندگی متوجه شده ام. یکی پول و دیگری تحصیلات. این دو الزاما شما را انسان وارسته‌ای نخواهد کرد. بنیاد البرز در تعاریف خود کار شرافت را به ضریب علمی خود اضاف می‌کند. 

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

پرفسور حمیدی افزود: من جایزه های بسیاری از خارج از کشور گرفته‌ام اما جایزه البرز برایم‌چیز دیگری بود. نوشته‌های آقای البرز باعث می‌شود شرافت و انسانیتم را بیشتر کنم. امیدوارم جایزه البرز بیش از سال‌های گذشته دیده شود و پیشرفت کند.

در ادامه این مراسم مدیر عامل بنیاد فرهنگی البرز در پاسخ به خبرنگاران گفت: در طی جلساتی که با عزیزان امورخارجه داشتیم، موفق شدیم فراخوان جایزه البرز را در تمامی سفارت‌خانه‌های جمهوری اسلامی ایران در سراسر دنیا منتشر کنیم. فراخوان جایزه البرز از استرالیا تا آمریکا در سایت سفارت‌خانه های ما منتشر شد و تعدادی از دانشجویان و اعضای علمی آنجا شرکت کردند. این جایزه صرفا و تنها برای ایرانیان است و در ادامه نفراتی از چین و کانادا منتخب شدند اما حضور نخواهند داشت.

وی افزود: رقم جایزه نسبت به سال گذشته تقریبا پنجاه درصد رشد داشته است و جایزه البرز قریب به ۹ میلیارد تومان در نظر گرفته شده است. 

وی بیان داد: امسال به یک دانشمند جوان با مبلغ سیصد میلیون تومان جایزه نقدی، تندیس و نشان اهدا خواهد شد.

حیدر ارشدی بیان کرد: ۲هزار و ۳۴۸ نفر تعداد نفراتی بودند که در بازه زمانی یک ماهه ثبت نام کردند و از این بین ۵۴ درصد این آمار مربوط به دانشجویان در رشته‌های غیر پزشکی، ۱۵ درصد از این نفرات در بخش طلاب و علوم دینی، ۱۱ درصد در بخش علوم پزشکی و ۸ درصد به شرکت دانش بنیان و مخترعان اختصاص داشت. شرط ورود به این جایزه معدل بالا و شرط بعدی رزومه بالا در بخش‌های مختلف فرهنگی، فناوری، پزشکی و... بوده است. 

شایان ذکر است که حسین علی البرز بنیان گذار بنیاد فرهنگی البرز و جایزه البرز بوده است و جایزه البرز از محل درآمد خود این بنیان تامین می‌شود و بر اساس آیین سنت حسنین هیچ وابستگی دولتی و حکومتی ندارد.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری ساير حوزه ها